Vreugde, wat een feest hier!

Bedankt voor de mailtjes en de berichtjes!Ik vind het heel erg leuk om op de hoogte te blijven van al jullie belevenissen!Sorry, dat ik niet zoveel meer mail maar ik heb het gewoon erg druk en soms heb ik ook gewoon geen zin op internet te gaan!;-(

Hier weer een paar drukke weekjes achter de rug! Ik zal het verhaal oppakken bij Thanksgiving!25 november waren we uitgenodigd in Accra door de Amerikanen van SIM (Serving in Mission) om Thanksgiving met hen te vieren. Vrijdagochtend vertrokken omdat we ook nog naar de immigratiedienst moesten om onze paspoorten op te halen. Na een reis van 4,5 uur waren we bij de immigratiedienst, waar we natuurlijk weer even moesten wachten omdat ze aan het eten waren. Was erg blij om een half uurtje later mijn paspoort weer in mijn bezit te hebben (geeft toch een bepaalde rust). Snel ijs gehaald en een taxi genomen naar Sherri en Joni. Onze taxichauffeur raakte enorm verdwaald (en wij dus ook) waardoor het ijs ging smelten en we 2 uur later aankwamen dan we hadden verwacht. We waren allemaal erg blij dat we er waren!Na een douche snel gekeken hoe de kalkoen (jaja, kalkoen in Afrika, weliswaar een fortuin gekost maar daarom niet minder lekker) gesneden werd door Bill (SIM). Het eten was erg gezellig met de hele groep. Al konden we na het eten niet meer lopen omdat we allemaal zoveel gegeten hadden, het was een groot succes!

Zaterdagochtend zijn we naar Krokrobiti beach gegaan. Een paradijselijk strand waar je voor 12.000 cedi de grootste fruitsalade van Ghana kon bestellen. Een heerlijke dag!Na een douche en een broodje zijn we om 17:00 vertrokken naar een achterbuurt in Accra waar Joni moest fotograferen. Al met al was het een super dag met veel nieuwe ervaringen!
Zondag naar de kerk, daarna lekker wat gegeten en in de trotro terug naar Abetifi samen met Sherri…..was wel toe aan weekend na dit weekend want ik was echt onwijs moe!!

Toen kwam de technische rampenweek voor mij.Ik hou het kort:
De printer die Henk mee had genomen uit Nederland had het hoofd er alweer bij neergelegd en weigert tot op de dag van vandaag dienst en lekt als een gek. We hoopten dat als we een nieuwe computer zouden krijgen deze het misschien weer wilde doen. En ja, een nieuwe computer kwam. Pascal heeft de harde schijf van de andere computer overgezet zodat ik bij al mijn bestanden kon. Ik was de wereld te rijk met mijn nieuwe computer. Tot het moment dat er een serie stroomuitvallen was waardoor mijn harde schijven verbrand zijn en alles weg is…..de hele computer weigert nu ook dienst. Ook de stabeliser is nog kapot gegaan…..nou en toen vond ik techniek even heus niet meer leuk!Maargoed, we gaan verder en ik verzamel her en der mijn bestanden en we gaan gewoon door ;-)!

2 december was een vakantiedag in Ghana dus we zijn lekker naar het zwembad geweest om een beetje aan ons kleurtje te werken!;-)Ook nog stof gekocht voor een nieuwe jurk die nu weer in de maak is. Zaterdag lekker gewandeld, naar de naaister en met kinderen in het dorp gespeeld. Midden in de nacht nog op pad geweest omdat er een man voor mijn raam stond. Beetje eng was het eigenlijk wel. Maar gewapend met een stok en Pascal en Dieuwke zijn we gaan kijken maar die gast was natuurlijk alweer weg. Zondagavond werd ik verrast met de komst van Joni, die een paar dagen langskwam. Super gaaf!

Maandag onze pilottraining gehouden op het TTC (teacher training college). Het tweede deel van de training was voor mijn rekening en ik heb er echt onwijs van genoten. Super leuk en slimme studenten en ze hebben ons ook erg geholpen. Ondanks de ruis die er was (geit + kippen in de zaal, mensen die de kerstversiering gingen ophangen met kerstmuziek, een ontbijt wat tussendoor moest etc) was het zinnig voor ons en waren de studenten erg enthousiast over ons en AMO. Maar ik was zeker erg moe aan het eind van de dag!

Dinsdag kreeg ik mijn post en had ik gewoon een beetje een sinterklaasfeestje in de receptie van het RTC. Dank jullie wel Marc en Evert, erg leuk!

Donderdagochtend naar Ada vertrokken. Een kustplaats, een dag reizen van hier, waar we op aanraden van Jolanda heen zijn gegaan. De eerste trotro was echt drama, Dieuw en ik zaten samen op 30 cm, op een onstabiel bankje en het was goed warm. Wel gelachen gelukkig. Om half 5 kwamen we in Ada aan na een prachtige rit door een van de mooiste gebieden van Ghana. Zo groen en mooi is alles nu!We wilden overnachten in één van de strandhutten van Cocoloko beach resort. De locatie was prachtig maar en was geen sterveling te bekennen wat de sfeer een beetje gek maakte. De hut was goed, de douche en wc 5 minuutjes lopen door het zand maar oke, dat heeft wel weer wat. Pascal en ik hebben ons snel omgekleed om een duik te nemen in de zee waar de golven echt soms 3 meten waren waardoor ik na een kwartier uitgeput nestelde om te genieten van de zonsondergang. Het eten was ook erg lekker en na het eten zijn we op pad gegaan naar de zeeschildpadden die hier hun broedplaats hebben. We zaten midden in het broedseizoen. We hebben ze donderdag niet gevonden….maar alsnog was de wandeling op het strand bij maanlicht betoverd!

Vrijdagochtend zijn we na een douche in de ochtendzon naar de voltarivier vertrokken waar we met een bootje (Pascal en TT hebben gepeddeld) de rivier af gevaren zijn om de plek te zien waar de rivier de zee kruist. Na een uurtje had Pascal de eerste blaren op zijn handen en dieuw had bij geluk een zenuwinzinking overleefd omdat het bootje zo wiebelde. In mijn leven heb ik nog nooit zo’n bijzondere en mooie plek gezien. Aan de ene kant van het strand de Voltarivier en aan de andere kant de Golf van Guinea. Al waren de tegenstelling enorm: in het midden van de toch zat de overgang van rijk en arm. Van een asociaal groot hotel naar de vissersboten met de hutjes/huizen van riet.

s’Middags hebben we ons vermaakt op het strand met een boek en een zonnetje!Na wederom een douche in het zonnetje lekker gegeten, gekletst (allemaal in het licht van de maan want de stroom was uitgevallen) en na het eten weer op zoek naar de zeeschildpadden. De eieren hebben we gevonden maar voor de schilpadden moet ik nog een keertje terugkomen naar hier (ach, wat vervelend ;-)). De nacht was verschrikkelijk heet, echt zo heet dat we de volgende ochtend de slappe lach hadden omdat het zo heet was……dus!Wat warmte met de mens doet is soms ook interessant!
Zaterdagochtend terug naar Abetifi. Pascal en Dieuw vonden het toch allemaal een raar gedoe hier en de prijs was ook dusdanig hoog dat het niet helemaal relaxed was!Dus na een ontbijtje, met de voetjes lekker in het zand zijn we terug gegaan naar huis. De rit was wederom asociaal mooi en 7,5 uur later moesten we concluderen dat het toch wel weer snel en voorspoedig was verlopen (ik denk dat ik nooit meer zal klagen over 5 minuutje vertraging).
Nou dit is in een vogelvlucht mijn weekjes!Volgende week komen papa, mama en Dagmar aan. Heb er zin in maar het zal wel even raar zijn om ze hier te zien!Mam, ik ben klaar voor de beloofde knuffels ;-)!

Liefs!